Susanne volgde de verpleegkundige mbo-opleiding aan het Horizon College en deed daarbij verschillende stages in het Dijklander Ziekenhuis. “In de zomer van 2020 studeerde ik af en toen kon ik, na mijn laatste stage, meteen blijven. Op school kwam het Dijklander nieuw personeel werven en ik viel meteen voor het flexen. Het leek me een goede manier om, met mijn diploma net op zak, brede ervaring op te doen. Daarnaast heb ik veel behoefte aan afwisseling en uitdaging, en dat krijg ik zeker, want elke dag is anders. Op de snijdende afdelingen spreekt het acute me echt aan, het snelle handelen, de hoge patiëntendoorstroom. Op dagen dat ik op een beschouwende afdeling werk, vind ik het persoonlijke contact met de patiënt ook weer prettig.”
Goede begeleiding
De eerste twee maanden werd Susanne gedetacheerd op een vaste afdeling. “Op chirurgie, waar ik ook mijn laatste stagejaar had gewerkt. Dat was fijn, want zo kon ik beginnen op een plek waar ik al gewend was en nog wat zelfverzekerder worden in mijn werk. Toen ik echt met flexen begon, werd ik op alle afdelingen eerst ingewerkt. Vaak was dat een dag of twee, drie, maar je kon het zelf aangeven als je ergens nog iets langer wilde meekijken. Verder kreeg ik in het begin goede begeleiding vanuit het flexbureau – en nog steeds kan ik daar terecht als ik ergens tegenaan loop; de collega’s daar zijn heel toegankelijk. En ook op de verpleegafdelingen snappen ze het echt wel als ik vragen heb. Denk aan medische apparatuur die je maar op één afdeling tegenkomt – bijvoorbeeld een Thopazdrain – dan kun je daar extra training in krijgen. Ja, ik ben heel tevreden met hoe dit is geregeld.”
Onderdeel van zeven teams
Er werken zo’n 55 verpleegkundigen binnen het flexbureau – naast nog een groot aantal flexers op andere vakgebieden. “We vormen in principe een team, maar werken natuurlijk niet echt samen, maar juist allemaal ergens anders. Wie liever wat vastigheid en een plek in een eigen team wil zal dit niet aanspreken. Toen ik begon, moest ik er op alle afdelingen natuurlijk even tussen komen – niemand kende me nog. Maar inmiddels voel ik me onderdeel van zeven teams waar ik regelmatig werk. Natuurlijk ken ik niet overal alle ins en outs, maar ik ben wel voldoende betrokken om te weten wat er speelt.”
Geen regelmaat
“Voor een flexverpleegkundige is er zelfs geen klein beetje regelmaat”, zegt ze. “Dat moet wel bij je passen. In principe kun je zelf in het rooster invullen wanneer je wilt werken, maar je hoort pas kort van tevoren waar je wordt verwacht: bij een dagdienst de dag ervoor, bij een avonddienst op de ochtend van die dag. Dat is ook logisch, want we worden ingezet waar tekorten zijn, en dat is drie weken eerder natuurlijk nog niet bekend. Tijdens de coronagolven hebben we vanuit inZ ook veel bijgedragen aan het draaiend houden van de covid-unit. Daar heb ik best heftige, schrijnende situaties meegemaakt: mensen die overleden, partners die beide ziek waren en van elkaar gescheiden moesten worden … Ik werd wel in het diepe gegooid, maar dat was ook heel leerzaam: je weet nu wat je in zo’n situatie aan jezelf hebt en wat een ander aan je heeft. Er was trouwens ook goede begeleiding voor de medewerkers, zoals mogelijkheden om te praten en aandacht van de geestelijke verzorging.”
Grote dosis lef
Susanne voelt zich echt ‘door en door Dijklander’ en herkent de eigenschappen die het ziekenhuis kenmerken: oprechte interesse, nuchterheid en lef. “Ja, interesse moet je sowieso hebben voor dit werk, zowel in de patiënten als in je collega’s. Verder ben ik een nuchtere West-Fries: ook in kritieke situaties blijf ik rustig. En voor het flexen heb je zéker een grote dosis lef nodig om jezelf steeds onder te dompelen in nieuwe situaties, je plek te vinden in de verschillende teams.”
Doorgroeien
Sinds kort heeft ze de rol van eerste medewerker op zich genomen. “Daarin geef je leiding en begeleiding aan een klein groepje flexverpleegkundigen. Ik begin net, maar ik vind het tot nu toe heel leuk om te doen. Het ziekenhuis biedt je voor die taak ook een cursus over leidinggeven aan, heel leerzaam. Sowieso zijn er in het Dijklander veel mogelijkheden om je verder te ontwikkelen en door te groeien. Ik zou zelf nog graag de hbo-v willen doen en die kans bieden ze me ook, en wellicht daarna een specialisatie.”