Verschillende specialismen
Aanvankelijk volgde Mandy de opleiding Verzorgende IG, maar onmiddellijk daarna stroomde ze door naar de opleiding verpleegkunde. “Toen ik stage ging lopen op de afdeling neurologie van het Dijklander, wist ik meteen dat werken in een ziekenhuis helemaal mijn ding was. Bij een tweede stage, op chirurgie, was ik nog enthousiaster: de acute zorg, het snelle schakelen, de afwisseling, dat spreekt mij heel erg aan. Zo hebben we met heel veel verschillende specialismen te maken: kno, urologie, gynaecologie, mka, trauma-, vaat- en oncologische chirurgie. En omdat we erg ervaren zijn met allerlei verpleegtechnische handelingen, zoals wondzorg, het aanleggen van een VAC-pomp en katheteriseren, worden we daar ook van buiten onze afdeling regelmatig voor gevraagd.”
Hecht team
Mandy is blij met het team waarin ze werkt. “Het is een relatief jong team. We hebben een goede samenwerking en een gezellige sfeer. Dat horen we ook van studenten en anderen die op de afdeling meelopen. We doen regelmatig dingen met elkaar buiten werktijd, zoals borrelen en andere uitjes. Tegelijk weten we heel goed wat we in het werk aan elkaar hebben; daardoor kun je in een acute situatie altijd gemakkelijk een beroep doen op de collega die op dat moment het meest geschikt is om bij te springen. Verder hebben we regelmatig terugkoppelmomenten en is er ook gelegenheid om even een frustratie met elkaar te delen. Dat is ook belangrijk.”
Snel schakelen
“Werken op chirurgie klinkt wel stoer, maar het is niet voor iedereen weggelegd”, zegt Mandy. “Je moet tegen de actie en de wonden kunnen, en het snelle schakelen en stellen van prioriteiten dat daarbij hoort. Nabloedingen of infecties die voor achteruitgang zorgen bij je patiënt hebben voorrang op andere zaken in je dienst. Daardoor heb je soms voor andere patiënten minder tijd, terwijl het maken van een praatje op zich ook heel belangrijk is. Sommige collega’s voelen zich in dat opzicht meer thuis op een beschouwende afdeling.”
Ruimte voor ontwikkeling
Er wordt, mede door de acute situaties, hard gewerkt op chirurgie, “maar dat betekent niet dat er geen ruimt is om je verder te ontwikkelen en door te groeien”, weet doorgroeier Mandy uit ervaring. “Zelf ben ik nu bezig met de specialisatie oncologie; die duurt dertien tot vijftien maanden. We hebben veel oncologiepatiënten op de afdeling. Als zij bijvoorbeeld een stoma krijgen, kan ik met hen praten over het traject dat voor hen ligt, adviezen geven en alvast inschatten welke zorg zij in een latere fase nodig hebben. Zo kun je nog meer voor hen betekenen.” Andere mogelijkheden voor persoonlijke ontwikkeling op chirurgie zijn korte cursussen op het gebied van bijvoorbeeld urologie en buikchirurgie. Verder gebeurt het regelmatig dat collega’s doorstromen van chirurgie naar de spoedeisende hulp of de intensive care. “Voor nieuwe medewerkers en studenten is er daarnaast aandacht voor klinisch redeneren, en voor intervisie – waarbij we casussen met elkaar bespreken, om voorbereid te zijn als ze daarmee te maken krijgen.”
Heel erg ziek
“Ik ben echt een zorgtypje”, weet Mandy van zichzelf. “Door de druk in de zorg denk je weleens: wil ik dit wel blijven doen? Maar er is niets anders dat ik zou willen – ik heb altijd de drang om voor mensen te zorgen. De mensen die op chirurgie liggen zijn soms heel erg ziek; dan zie je het wel eens somber in voor iemand. Als hij of zij dan toch weer opknapt geeft dat veel voldoening. Wat ik hele mooie momenten vind in mijn werk, is als zo’n patiënt na een stukje verder herstel later nog eens langskomt op de afdeling om te vertellen dat het goed gaat en om je te bedanken.”