Meedenken wordt gewaardeerd
Lisa werkt sinds 2011 in het Dijklander Ziekenhuis en doet dat met veel plezier. “We hebben intensief contact met de cardiologen en de arts-assistenten. Daarbij zijn de lijnen kort. Je hebt veel verantwoordelijkheid en dat je meedenkt in het proces wordt echt gewaardeerd. Op de Eerste Hart Hulp zie jij als verpleegkundige een patiënt vaak als eerste; jij bent degene die voor de monitor staat, de waarden interpreteert en op basis daarvan beslist of er meteen een arts moet komen. Ook is er alle ruimte om met voorstellen te komen, bijvoorbeeld om plasmedicijnen toe te dienen als de patiënt vocht vasthoudt.”
Reanimaties
“We vormen een sterk team en zijn als collega’s heel goed op elkaar ingespeeld. Dat merk je vooral als er zich verschillende acute situaties tegelijk voordoen: bijvoorbeeld op het moment dat er een patiënt via de Eerste Hart Hulp binnenkomt terwijl een andere patiënt net een ritmestoornis krijgt. Dan heb je onderling aan één blik genoeg om de taken te verdelen.”
Lisa en haar collega’s hebben regelmatig te maken met een reanimatie, niet alleen op de eigen afdeling, maar ook binnen het ziekenhuisbrede reanimatieteam. “Dat is altijd behoorlijk ingrijpend, vooral als het niet lukt natuurlijk. Het is fijn om er achteraf met je collega’s over te praten, omdat zij uit ervaring precies weten hoe zo’n situatie is. Tegelijk kun je je er ook als iemand overlijdt bij neerleggen, omdat je weet dat je met elkaar alles hebt gegeven. En als de patiënt het wel redt, is het heel speciaal dat je daar een rol in hebt mogen spelen. Dat geldt ook voor andere acute situaties. Wanneer we een ritmestoornis met medicijnen kunnen oplossen, is de patiënt erg opgelucht. Het geeft een voldaan gevoel om op deze manier iets voor mensen te kunnen betekenen.”
Begeleiding bij angst
Op de CCU/EHH heb je niet alleen verpleegkundige vaardigheden nodig. “De meeste patiënten vinden het best eng dat er iets met hun hart aan de hand is. Zij hebben dan niet alleen medische zorg nodig, maar ook begeleiding bij hun angst. Ze worden meestal al rustiger als je ze vertelt wat er aan de hand is, wat de opties zijn en wat we gaan doen. Op dezelfde manier hebben we oog voor familieleden die mee zijn gekomen en van streek zijn. Ik doe altijd mijn best om te ontdekken wat de patiënt nodig heeft en probeer dat te regelen – bijvoorbeeld dat de cardioloog nog eens langs komt om vragen te beantwoorden.”
Vaardigheden bijhouden
Als teamcoördinator houdt Lisa zich ook bezig met de kwaliteit van het werk. “We denken voortdurend na over manieren om de zorg nog beter te maken. Dat begint al met het verbeterbord op de afdeling, waar medewerkers kunnen opschrijven waar ze in hun werk tegenaan lopen en welke oplossingen ze hiervoor zien. Verder vind ik scholing heel belangrijk. Zo trainen we regelmatig scenario’s die niet vaak voorkomen, om al onze vaardigheden bij te houden. Denk aan het plaatsen van een externe pacemaker – normaal gesproken doen de collega’s van de hartkatheterisatiekamer dit, maar als het een keer buiten kantooruren moet gebeuren, komt zo’n patiënt bij ons terecht. Voor die paar keer per jaar dat dat voorkomt, moeten we wel voorbereid zijn.”