Behalve het werk op de operatiekamers verrichten Astrid en haar collega’s nog verschillende andere werkzaamheden. “We draaien mee op de prepoli, de sedatiepoli en de pijnpoli. Verder nemen we deel in het reanimatie- en traumateam dat ziekenhuis breed in actie komt als het nodig is, en zijn we betrokken bij het aanbrengen van epidurale katheters bij zwangere vrouwen. Als je gangdienst hebt, ben jij degene die op zulke oproepen reageert.”
‘We gaan het samen doen’
Welke taak ze ook toebedeeld krijgt, het contact met patiënten maakt er altijd een belangrijk onderdeel vanuit. “Als je de mensen ontvangt en meeneemt op de holding, zijn ze vaak erg zenuwachtig. Ik ben zelf ook wel eens geopereerd en weet uit ervaring hoe belangrijk het is als iemand je geruststelt. Ik adviseer ze om aan iets leuks te denken en verzeker ze ervan dat ik heel goed voor ze zal zorgen. Als iemand heel bang is, zeg ik: ‘Ik ga u erdoor trekken, we gaan het samen doen!’ Ik herinner me een mevrouw die achteraf vertelde dat ze door die woorden met de operatie was doorgegaan. ‘Als jij er niet wat geweest, had ik het niet gedaan!’ zei ze. Dat geeft je een goed gevoel. Als mensen wakker blijven tijdens de operatie zit ik aan het hoofdeinde bij hen en probeer ze er dan doorheen te helpen. We zorgen voor een ontspannen sfeer, soms een muziekje of grapje als dat gepast is. Overigens geldt over het algemeen: hoe spannender en gecompliceerder de ingreep, hoe stiller het wordt.”
Evenwichtig team
Astrid is blij met het team waarin ze werkt. “We hebben een goed evenwicht tussen mannen en vrouwen, jonge en oudere collega’s. Daarbij hebben we echt oog voor elkaar en hebben we wat voor elkaar over. Bijvoorbeeld als de patiënt tijdens een operatie is overleden; best een moeilijke situatie. De collega’s die daarbij waren worden dan even uit het rooster gehaald om op adem te komen en met elkaar te bespreken wat er is gebeurd. Hun werkzaamheden worden op dat moment door anderen overgenomen. Verder wordt er elk jaar een weekendje anesthesie georganiseerd en hebben we regelmatig een borrel. Zo leer je elkaar ook buiten werktijd kennen.”
In huis overnachten
De werkomstandigheden zijn ook goed, hoewel de medewerkers een periode van hoge werkdruk achter de rug hebben. “Sinds de fusie tussen Westfriesgasthuis en Waterlandziekenhuis doen we nu alle grote operaties in Hoorn. Daardoor kwam het acute aanbod uit de hele regio hierheen. Dan gebeurde het wel eens dat er meer operaties bezig waren dan dat er anesthesieassistenten waren ingeroosterd. Dat ging niet, dus dat hebben we aangekaart. Gelukkig gebeurt dit nu niet meer. We leren van elkaar. Wat we nu ook anders doen is dat het dienstteam ’s nachts in het ziekenhuis blijft slapen. Voorheen waren we bij spoedgevallen vanuit ons eigen huis in vijftien minuten allemaal aanwezig; nu kan bijvoorbeeld bij een spoedkeizersnede het kind in vijf minuten worden gehaald. Betere zorg voor de patiënt dus. Voor onze overnachting zijn er keurige piketkamers met douche en toilet beschikbaar, dus dat vind ik prima geregeld. Het Dijklander kent echt veel mogelijkheden om je kennis up to date te houden of bij te scholen.”