De Volendamse beschrijft zichzelf als een ‘doordenker’. “Ik probeer me in te leven in patiënten en vraag me af wat ze nodig hebben. Als iemand snauwt bedenk ik me dat je soms anders bent als je ziek bent. Ik probeer dan te ontdekken wat er achter de boosheid of frustratie zit. En hoe druk ik het ook heb, ik maak toch even tijd voor een patiënt die net een gesprek met de arts heeft gehad. Het kan fijn zijn om even na te praten.”
Heel wat specialismen
“Chirurgie is een uitgebreide afdeling waar heel wat specialismen samenkomen: kno, gynaecologie, urologie … Eigenlijk iedereen in de regio die geopereerd moet worden komt bij ons terecht. Het team is erg groot; wel zo’n 75 man. Dat maakt het lastiger om elkaar door en door te leren kennen. Toch is de samenwerking heel goed. In de loop van de dag zijn er overleg- en terugkoppelmomenten en aan het eind evalueren we de dienst. Is er een patiënt overleden, heeft een collega een conflict met familieleden gehad, liep iemand tegen een te hoge werkdruk aan … het wordt allemaal besproken.”
Verzorgingspakket
“Ik ben er trots op in het Dijklander te werken”, zegt ze. “Ik herken mezelf in de patiënten uit de regio, van hun nuchterheid tot het accent waarmee ze praten. De kernwaarden ‘oprechte interesse’ en ‘beter begrepen’ vind ik heel belangrijk en probeer ik zelf ook handen en voeten te geven. Door me in te leven in de patiënten en waar mogelijk iets extra’s voor ze te doen. Een paar jaar geleden lag er bijvoorbeeld met kerst een mevrouw op onze afdeling die te ziek was om naar huis te gaan. Van haar man had ze een mooi verzorgingspakket gekregen en in overleg met mijn collega’s besloot ik haar eens lekker te gaan wassen en verzorgen. Ze fleurde er helemaal van op. Daar doe je het uiteindelijk allemaal voor in de zorg. Toen ze hier laatst weer even was, had ze het er nog over.” Overigens vindt ze het niet echt bijzonder: “Eigenlijk ben ik in dat opzicht juist ‘doorsnee’: al mijn collega’s hebben dezelfde passie voor de patiënten!”
Watergeuzen
Haar eerder genoemde ‘doordenkerschap’ kan Jeanne ook kwijt bij de Watergeuzen. “We zijn een groep jonge medewerkers die ludieke oplossingen zoeken voor vraagstukken die de raad van bestuur of collega’s aan ons voorleggen. Zo hadden we recent in het kader van de NIAZ-accreditatie posters verspreid over alle afdelingen in Hoorn en Purmerend. Daarop stond onder meer een verpleegkundige die sieraden droeg tijdens haar werk. De vraag erbij was: ‘Wat klopt hier niet?’ De actie was vooral bedoeld om mensen extra bewust te maken van de protocollen, maar er kwamen onverwacht veel inzendingen binnen. Uiteindelijk hebben we zeven winnaars met een taart op hun afdeling verrast. Zo droegen we meteen bij aan de kernwaarde ‘koesteren van medewerkers’.”